Μήπως αυτό που θεωρούμε σημαντικό, μεγαλώνει το κενό που αισθανόμαστε;

Νομίζουμε πως ότι είναι σημαντικό βρίσκεται εκεί έξω, ενώ η ουσιαστική απάντηση βρίσκεται μέσα μας.

Τα ουσιαστικά πράγματα βρίσκονται μέσα μας αλλά εκεί κρύβεται πολύ σκοτάδι και αυτό είναι κάτι που μας φοβίζει. Πολλές φορές οι άνθρωποι κάνουμε το λάθος να ασχολούμαστε μόνο με την εξωτερική μας εμφάνιση ή με πράγματα που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους και έχει να κάνει με τη ζώνη άνεσης μας και τα υλικά αγαθά.

Το κακό είναι ότι έχουμε ταυτιστεί τόσο πολύ με τα υλικά αγαθά που θεωρούμε ότι αυτά που έχουν ουσία είναι πράγματα που μπορούμε να αγοράσουμε.

Πολλές φορές κάνουμε αυτό που μας λέει η κοινωνία ότι είναι ουσιαστικό με αποτέλεσμα να παίζουμε ένα ρόλο. Ας κάνουμε τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό μας:

Τι είναι ουσιαστικό για εμένα; Ποια είναι η δική μου αξία;

 Ποιες είναι οι δικές μου ανάγκες;

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν καθένας από εμάς να ανακαλύπτει την μοναδικότητα του.

Ακόμα και αν νιώσουμε ότι έχουμε χάσει τον εαυτό μας, ποτέ δεν τον χάνουμε οριστικά αρκεί να ακούσουμε μέσα μας, τι έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ένα κομμάτι μας περιμένει να αναδυθεί, να ακουστεί και να αναπτυχθεί.

Η γνώση δεν είναι από μόνη της σοφία, η μάθηση δεν είναι από μόνη της σοφία αλλά η εφαρμογή τους είναι. Περνάμε τη ζωή μας θεωρώντας ότι το κύρος, ένα μεγάλο σπίτι, πολλά χρήματα είναι αυτά που θα μας εξασφαλίσουν την ευημερία, ανησυχώντας διαρκώς για το μέλλον.

Με αποτέλεσμα να ξεχνάμε να ζούμε στο παρόν, ξεχνώντας ότι η μόνη πραγματικότητα που έχουμε είναι το τώρα.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει εγγύηση για το αύριο και να σταματήσουμε να αναβάλουμε.

Αν θέλουμε να πούμε ή να κάνουμε κάτι ας το κάνουμε τώρα, αν θέλουμε να δείξουμε την αγάπη μας, να πούμε αυτά που νιώθουμε, να κυνηγήσουμε τους στόχους μας, ας το κάνουμε ΤΩΡΑ.

Για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να συγχωρούμε, το να κρατάμε το βάρος για κάποιον άλλο και να το σέρνουμε όπου πάμε είναι πολύ κουραστικό για εμάς.

Συγχωρέσε τους άλλους αλλά κυρίως συγχωρέσε τον εαυτό σου για την κριτική που του κάνεις και για το γεγονός ότι επέτρεψες να σε πληγώσει η κριτική των άλλων.

Μην ξεχνάς ότι κρίνουμε γιατί μας έκριναν και το αναπαράγουμε σαν μοτίβο γιατί αυτό μας έμαθαν να κάνουμε. Όταν κάποιος κρίνει, αυτό που θα πει, έχει να κάνει πιο πολύ με τον ίδιο παρά με τον άνθρωπο στον οποίο ασκείται η κριτική.

Συγχώρησε τον εαυτό σου και πάρε την ευθύνη της ζωής σου. Όπως είπε ο Νίκος Καζαντζάκης « εσύ έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα». Αυτό που μετράει είναι η ζωή σου.